Op een maandag ochtend, 4 jaar geleden tijdens het IFFR, zag ik de film Ex Drummer. Een verfilming door Koen Mortier van het gelijknamige boek van Herman Brusselmans. Het was een zeer harde, rauwe, maar schitterende film over smerig en goor West Vlaanderen. De hoofdrolspeler gaat als sociaal expiriment drummen in een band met allemaal gehandicapten. Zijn handicap? Hij kan niet drummen. Als gewetenloos manipulator zorgt hij voor toenemende spanning, wat resulteert in haat, nijd, geweld en een apocalyptisch eind. 

Het was een verrassende film, en toen ik zag dat er dit jaar tijdens het IFFR wederom een film van Koen Mortier vertoond zou worden, moest ik daar bij zijn. De beschrijving voor 22 mei ging als volgt:

Was Tiger-film Ex Drummer de mokerslag, dan is 22 mei het langzaam neerdalende stof na de knal. Over de onooglijke bewaker van het winkelcentrum waar een jongeman een rugzak vol explosieven opblaast. Hypnotiserende, verontrustende en ontroerende meditatie over liefde en levensangst.

Alsof ik getroffen werd door een moker. Keihard drong deze film bij me binnen. Iedereen voelt zich veilig als er een bewaker voor de deur staat. Maar die bewaker is ook een mens, niet anders dan jij of ik. Het is niet meer dan een vals gevoel. Volgens de regisseur in de Q&A na afloop gaat de film over de gedachte wat gaat er om in het hoofd van de bewakers die de terroristen van 11 september doorlieten. Hoe zijn zij die avond gaan slapen? Zijn zij schuldig? Wie is er schuldig? Is er wel iemand schuldig? Veel vragen en weinig antwoorden, die moet je diep in je zelf vinden.

Vanaf 21 mei in de bioscoop.